Afgelopen zaterdagochtend was ik behoorlijk ontdaan van wat ik gezien had in de natuur. Ik zal jullie proberen te vertellen van wat ik gezien heb. Het is best wel triest en heftig, dus voor de gevoelige (natuur)mensen is het beter om maar alleen de foto's te bekijken. Mensen die mij een beetje kennen of mij volgen (digitaal), die weten dat ik wel gek ben op baby eendjes/gansjes. M'n fotomaat Hans O. noemde een aantal jaren geleden de baby nijlgansjes zelfs "Kwijlgansjes", omdat ik 'm wéér eens foto's liet zien van deze schattige, donzige gansjes. Nu heb ik in de loop der jaren al behoorlijk wat foto's gemaakt van deze gansjes, zelfs in de sneeuw. Dus het hoeft allemaal niet méér zo eigenlijk. Vorig jaar er dus ook weinig aandacht aan geschonken. Maar omdat ik de laatste tijd al niet méér mijn fotocamera had gebruikt en het een behoorlijk saaie winter is tot dus ver, heb ik maar eens gezocht of er alweer Kwijlgansjes waren gesignaleerd. Verdomd, precies op dezelfde plek als waar ik ze jaren achter elkaar heb kunnen vastleggen (ook in de sneeuw), waren ze wéér opgedoken. Zaterdagochtend voor 9-en daarheen gereden. Er moesten er 7 rondscharrelen. Aangekomen op de plek, zie ik ze van enkele meters foerageren in het gras, naast een smal slootje. Van een afstand begin ik de kleintjes te tellen. 1,2,3,4,5 en 6. huh het waren er toch 7? Als ik naar ze toe loop, zie ik 1 baby nijlgansje in het gras half op z'n rug liggen. Ik zie het pootje licht bewegen. Ik zag niet meteen zijn koppie, dus ik dacht dat ie net was aangevallen door een roofvogel. Tot ik dichterbij kom. De ouder Nijlgans blijft gakken en weet dat 1 van zijn kind er niet best aan toe is. Ik dacht meteen aan de vogelgriep, dat het jong daar besmet mee was. Niet veel later komt een man met een hond voorbij en zegt, dat ie al het jong rechtop heeft geprobeerd te zetten in het gras, en dat hij constant werd aangevallen door de ouders. Ik loop inmiddels naar de overige kwijlgansjes. Die behoorlijk actief zijn. Niet veel later komt er een groep Canadeze ganzen aan lopen vanaf een vijver. Misschien uit nieuwsgierigheid komen ze onze kant uit richting de Nijlganzen met kleintjes. Ik blijf stokstijf staan, want ik wil zien wat ze doen en/of hoe ze reageren op het zwakke baby nijlgansje die een paar meter terug ligt. De meeste Canadeze Ganzen lopen er ongezien voorbij. Maar één ziet het jong in het gras liggen en ruikt er heel even naar, en loopt verder richting de Nijlganzen ouders en jongen. Ze blazen wat naar elkaar en gaan dan al na hooguit 2 minuten weer weg. Het groepje van ongeveer 5 Canadeze Ganzen lopen over het gras weer terug. Ik sta nog steeds stokstijf te kijken, en richt mijn ogen nog op het verzwakte baby nijlgansje. De Canadeze Ganzen lopen weg, en zie dan met beiden ogen dat 1 Canadeze gans met 1 poot op de verzwakte kleine nijlgansje staat en verder loopt. Pfffff.....wat heftig dit. Maar wel beter voor het zwakke Nijlgansje. Ik loop er naartoe en zie dat ie nu uit zijn/haar lijden verlost is. Wel heel triest om te zien en wat een naar gevoel houd ik er aan over. Ik maak een foto van het inmiddels overleden Kwijlgansje. Als ik wegloop van het dode gansje zie ik al meteen 3 Zwarte Kraaien aan komen vliegen. Ik neem nog wat stappen achteruit en de kraaien wachten geduldig af. Ik wil het allemaal niet zien dat de kraaien straks......... Ik besluit daarom in mijn auto te gaan zitten. Even wat afleiding. Hier de foto van het dode en zwakke Nijlgansje, gemaakt met m'n Samsung S20 telefoon. Na een kwartier in m'n auto gezeten te hebben, dacht ik: nee ik wil niet alleen maar deze trieste foto maken van een dood Nijlgansje. Ik wil juist leuke, mooie opnames maken van actieve en levende Kwijlgansjes. Dus hup de auto weer uit. Naar de plek gelopen, en wat denk je? Dode nijlgansje was al mooi weg. Waarschijnlijk meegenomen door 1 van de Zwarte Kraaien. Toen waren er dus nog maar 6 Kwijlgansjes over. Als ik zie dat ze de stoep op lopen, ga ik snel op m'n buik liggen. In tegenlicht krijg je dan zulke opnames met een goud randje. Nijlgans (Egyptian Goose, Alopochen aegyptiaca)Zo zie ik ze toch veel liever dan als op de 1e foto. Nog even in het mooie ochtendlicht. "Jump for Joy". Uit welk achterste heb jij dat veertje gehaald? In tegenlicht zijn ze toch wel erg leuk. Ik had deze ochtend ook een boterham meegenomen om daarmee het vertrouwen te winnen van ouders Nijlgans, zodat als ik tè dichtbij kwam ze mij niet meteen zouden aanvallen. In deze volgende foto lijkt het misschien wel zo, maar omdat ik stukjes brood gooide, was deze Nijlgans aan het bedelen. Foto is genomen met brandpuntafstand 32mm. Kort hierna gingen beiden ouder Nijlgans hier naar beneden, naar de slootkant om wat te gaan drinken. De overige 6 kuikens hobbelen er achteraan. En gaan ook wat drinken. De kuikens springen het water in en als ze zien dat 1 van de ouder het water uit gaat, proberen de kuikens ook meteen weer op de kant te komen. 5 Kuikens lukken het om meteen de kant op te jumpen, maar 1 kuiken blijft achter in het water. Het lukt 'm niet om meteen op de kant te komen, en zwemt iets verderop dicht langs de kant om te kijken of die elders erop kunt komen. Ma Nijlgans ziet dat ze 1 kuiken mist, en loopt weer naar de waterkant. Ze ziet haar kind in het water zwemmen, maar hij komt maar niet op de kant. Ik loop dichter naar de waterkant toe, als de kuiken mijn kant op komt zwemmen, om te kijken of die daar wel op het droge komt. Terwijl ik naar het water loop, word ik direct aangevlogen/aangevallen door 1 van ouder Nijlgans. met wijde openslaande vleugels probeert de Nijlgans mij te verjagen. Terwijl de kuiken nog steeds heen en weer zwemt dicht langs de slootkant. Ik ga dan maar op gepaste afstand kijken, voordat de stress helemaal toeslaat. Dan als de ouders weer naar de slootkant lopen en ze nog steeds haar kind in het water zien zwemmen, besluiten ze zelf ook maar in het water weer te gaan. Meteen hup de andere 5 Kwijlgansjes jumpen direct in het water en zwemmen rondom de ouders. Het achtergebleven kuiken ook meteen dicht tegen ouder Nijlgans aan. Dan als de sloot versmald wordt d.m.v. een bruggetje, besluit ouder Nijlgans om net voor het bruggetje op de kant te klimmen. Dat was gelukkig ook niet zo stijl als waar ze ervoor op de kant klommen. De kuikens klauteren meteen er achteraan als de ouders inmiddels op de kant staan. Maar er is 1 kuiken die er niet meteen op komt. Dat is natuurlijk het gansje die al geruime tijd in het water zwom. Na 3 pogingen lukt het ook dit Nijlgansje eindelijk om op het droge te komen. Ik zag wel meteen, dat het gansje behoorlijk uitgeput was. Om zich bij de rest toe voegen van de familie moet ze verder omhoog klauteren door het gras. Het gansje valt af en toe om en gaat vrij snel op zijn/haar pootjes zitten. Natuurlijk erg moe geworden en misschien ook wel licht onderkoeld. De ouders en kuikens steken de straat over van het bruggetje. Je kan duidelijk zien welk gansje er het langst in het water heeft gezeten. Erg zielig om te zien. Dan verplaatsten de ouders zich naar het naastgelegen grasveld met vijver. De 5 kuikens jumpen op de stoeprand om verder te komen, richting de ouders. Ja je raadt het al.....het is echt net een film waarin ik beland ben. Het 6de kuiken en tevens verzwakte kuiken, lukt het niet om op de stoep te komen. Valt op zijn/haar rug met de pootjes bewegend omhoog. De kracht is er niet meer om overend te komen, dus pak ik het nijlgansje in mijn hand en loop naar het grasveld toe naar de rest van de familie. Ik dacht al meteen aan het andere zwakke gansje, die ik helemaal in het begin zag liggen in het gras. Toen ik het 6de kuiken herenigd had bij de familie, ben ik weggegaan. Mijn hart huilde. Ik kon het allemaal niet meer aanzien. De natuur is hard, bikkel hard. Nu is me dus overduidelijk geworden, waar die jongen gebleven zijn, als je op 1 dag 7 kuikens telt, en de volgende dag nog maar 5? Daarom krijgen ganzen en eenden zoveel jongen, alleen de sterkste overleven. Normaal zie ik dat niet met beiden ogen gebeuren, maar nu dus wel heel letterlijk. Daarom van Kwijlgansje naar Huilgansje. Om toch maar met een goudrandje dit trieste blog af te sluiten. Een Kwijlgansje die het vast wel gaat redden! Tot de volgende keer. Groeten, Remco
4 Opmerkingen
Vorig weekend (11/12 februari 2017) was het dan eindelijk zover, SNEEUW! Nu niet alleen in het Noorden van het land, maar ook het Westen was nu aan de beurt. Toen ik zaterdagochtend naar buiten keek, was de tuin bedolven onder een (klein) laagje sneeuw. Maar omdat het bleef sneeuwen deze ochtend, toch maar even m'n camera gepakt en naar buiten gegaan. Ik bezoek hetzelfde natuurgebied hier in de buurt als waar ik 4 jaar geleden m'n mooiste winterse natuurmoment heb beleefd, zie hier. Het wordt uiteindelijk niet zoals ik stiekem gehoopt had. De vogels werken deze keer niet echt mee. Ik moet het doen met deze Kokmeeuw die rustend op een paaltje zit in de volle sneeuwbui. Kokmeeuw (Black-headed Gull, Larus ridibundus)Helaas is de sneeuw maar van korte duur, want in de middag dooit het flink en is de sneeuw al zo goed als verdwenen overal. Maar de weersvoorspellingen waren dusdanig positief dat het in de avond/nacht van zaterdag op zondag wederom zal gaan sneeuwen en dat er zelfs 5-10cm sneeuw zou kunnen gaan liggen. Ik maak 's avonds m'n plan om naar de AWD te gaan. Daar is het natuurlijk met een witte laag sneeuw sprookjesachtig mooi! Totdat ik ineens op internet ontdek dat er in de buurt 9 jonge Nijlganskuikens zitten. Precies op dezelfde pek als begin vorig jaar in de winter, zie hier. Toen lag er géén sneeuw en was de temperatuur vele malen hoger. Ik wijzig mijn plan, want Nijlgansjes in de sneeuw is toch wel erg uniek en bizar! Als ik zondagochtend uit het raam kijk, word ik erg blij als ik naar de tuintafel kijk, waar inderdaad een pak sneeuw op ligt van ongeveer 4cm. Snel de hond even uitlaten en dan hup naar de Nijlgansjes! Als ik aankom op de plek zie ik de 9 pullus op de straat lopen met de ouders er waakzaam in de buurt. De Nijlgansjes lopen midden op de straat, waardoor een auto niet door kan rijden. De vrouw van de auto loopt er naartoe om ze naar de kant te dirigeren. Daar is Pa Nijlgans het niet mee eens en vliegt haar aan. De vrouw stapt weer in de auto, terwijl de Ganzen toch maar de stoep op lopen. Ik parkeer snel m'n auto en loop naar de plek waar de Gansjes zitten. Het feest kan beginnen. Plat op m'n buik in de sneeuw maak ik m'n eerste bizarre beelden. NIJLGANS (EGYPTIAN GOOSE, ALOPOCHEN AEGYPTIACA)Het is nog niet makkelijk om ze vast te leggen, want ze lopen van hot naar her, plus dat het er ook nog eens 9 kuikens zijn. Heel even staan er 3 stil, precies naast elkaar. De kuikens verspreiden zich continu, waardoor ik me concentreer op een kuiken die redelijk binnen het bereik van m'n lens loopt. Wat blijft het toch aandoenlijk om deze donzige kleine Nijlgansjes te zien in de koude sneeuw. Natuurlijk bleven de kuikens wel altijd dichtbij hun ouders, want in deze periode ligt het gevaar al gauw op de loer. De Nijlgansjes zochten onder het sneeuw naar grassprietjes om zo toch nog wat te eten onder deze omstandigheden. Hier had de kuiken iets anders te pakken dan een grassprietje. Ook liepen ze regelmatig de straat op om iets eetbaars te vinden tussen de straatstenen. De kuikens bleven wel continu bij elkaar om zo een minder makkelijke prooi te worden voor Kraaien, Meeuwen, Reigers o.a. Natuurlijk onder streng toezicht van de waakzame ouders, die hier ook een ereplek krijgen. Ik kan hier nog wel véél meer foto's laten zien van deze Kwijlgansjes in de sneeuw, maar dan wordt dit blog nog langer. Vandaar dat je ze allemaal rustig kan bekijken in een handige foto slideshow, klik hier. Zo heb ik toch weer Nijlgansjes kunnen fotograferen, ditmaal in 'n wel erg bizarre wintersetting. In m'n volgende blog aandacht voor de Haagse Burgemeesters. Groeten,
Remco De eerste maand van 2016 zit er inmiddels alweer bijna op. Snel nog even m'n allereerste blog van 2016 plaatsen in de maand januari. Zo ben ik er begin januari achtergekomen dat er jonge Nijlgansjes geboren zijn hier in de buurt. Op 5 januari ga ik er een kijkje nemen. Het is zwaar bewolkt weer en het licht is bijzonder slecht om enig goede foto te maken. De ISO-waarde gaat dan ook meteen naar 1600. Eigenlijk is het geen weer om foto's te maken, maar ik wilde toch graag gaan kijken naar 6 jonge Nijlgansjes die in hartje winter geboren zijn. Traditiegetrouw maak ik elk jaar wel een hele reeks foto's van deze donzige pulletjes, omdat ze rond maart altijd op steenworp afstand vanaf m'n huis te zien zijn. Nu is het begin januari, niet de ideale periode om jongen te krijgen. Maar zolang de strenge winters uitblijven, maken de kuikens grote kans. Op 5 januari dus m'n eerste bezoek aan deze kuikens. Het weer was slecht, net als het licht. Het enige licht wat goed was waren de autolampen op de achtergrond. NIJLGANS (EGYPTIAN GOOSE, ALOPOCHEN AEGYPTIACA)Ik heb uiteindelijk heel veel foto's weg moeten gooien, omdat ze gewoon niet scherp waren, maar wat was het weer leuk om deze schattige kuikens te zien. Ook bijzonder om mijn allereerste foto te maken in 2016 van een Baby gansje. Ik wilde natuurlijk met veel beter licht terug gaan naar deze baby gansjes, om zo optimaal te genieten van deze exotische jonkies. 3 dagen later voorspellen ze zonnig weer. Voor mij dé kans om opnieuw foto's te maken. Ik ga uiteraard 's morgens tijdens zonsopkomst, om zo het mooiste licht mee te pakken. De Nijlgans ouders met hun 6 jongen staan weer op dezelfde plek als m'n eerdere bezoek. De zon komt nog maar net op. Het licht is echt prachtig, zelfs zonder autolampen in de achtergrond. Ik maak m'n eerste foto als het Nijlgansje in het eerste zonlicht staat. Wat een enorm verschil qua licht ten opzichte van m'n eerste bezoek. Sommige zijn nog niet helemaal wakker en zitten nog half te dutten in het gras als het zonlicht op ze schijnt. Omdat het licht nu zo mooi is, wil ik wat tegenlicht opnames maken van deze Kwijlgansjes. Ze gunnen mij alle tijd en ze werken over het algemeen erg goed mee. :-) Telkens als de oplettende ouders iemand aan ziet komen lopen met een hond, maken beiden Nijlgans ouder een signaal dat ze het water in moeten voor hun veiligheid. Als diegene dan weer uit het zicht verdwijnt, jumpen de Kwijlgansjes weer snel op de kant, om zo een plekje uit te zoeken in het gras om even lekker op te drogen in de zon. Na al dat poetsen moet er natuurlijk weer even gerelaxt worden. Wat kan ik me toch uren vermaken met deze donzige Kwijlgansjes. 2 gansjes besluiten om wat eetbaars te zoeken op de stoep. Eentje kijkt mij nog even aan. Als beide Nijlgansjes op de scheef aflopende stoep staan, rekt 1 zich even uit. Ik heb met deze foto een klein quizje gehouden op facebook, hoe dit af zou lopen. Voor de foto had het leuk geweest dat dit Nijlgansje om zou vallen op de andere, maar..... ... hij stond gewoon weer met beiden grote poten op de stoep, en ging rustig verder met zoeken naar iets eetbaars. Terwijl die andere me héél sneaky in de gaten hielt en achterom keek. Omdat er 6 jonge Nijlgansjes op nog geen 2 meter voor je lopen, wil je natuurlijk de leukste en mooiste momenten vastleggen. Hieronder nog een aantal foto's die in m'n ogen wel leuk en/of mooi zijn. Onderonsje 1 druppel Half frontje en druppel Schaduw MadeLIEF Kung Fu backwards Background Eten! Ik stop maar bij deze foto, anders wordt het blog nog véél langer als dat ie al is. Natuurlijk maak je tijdens zo'n ochtend, waarbij alles meezit teveel foto's. Het was dan ook weer een lastige keuze om een selectie te maken. Voor nog véél méér Kwijlgansjes van deze ochtend, klik dan maar even hier, mits je er natuurlijk nog niet genoeg van hebt. Eerlijk gezegd had ik nooit gedacht dat ik in een maand zoals januari (in hartje winter) zulke opnames kon maken. En dan moet de maand maart nog beginnen als er hier op nog geen 5 minuten lopen weer Kwijlgansjes te zien zijn. Dan probeer ik om zwemmende gansjes vast te leggen, en als het lukt een gansje met openslaande kleine donzige vleugeltjes. Alvast bedankt voor je bezoek en eventuele reactie. Groeten, Remco ps. In mijn volgende blog komt de Haagse IJsduiker aan bod. IJsduiker (Great Northern Loon, Gavia immer)het is alweer enige tijd geleden dat ik hier een nieuw blog gepost heb. Één van de reden is, omdat ik nu een leuke fulltime baan gevonden heb. Dat betekent minder tijd om erop uit te gaan en minder tijd om de (al) gemaakte foto's uit te zoeken en te bewerken. Ook is m'n favoriete foto-seizoen aangebroken namelijk: LENTE. Lente staat in m'n ogen voor: vroeg licht - laat donker dagen, bloeiende bomen- en planten, dieren uit hun winterslaap, zingende vogels, baltsende vogels, nestelende vogels en broedende vogels...kortom m'n favoriete foto-seizoen. Over broedende vogels gesproken. Één van de 1e vogels die vroeg uit het ei komen zijn de exotische "Nijlganzen". Voordat de lente officieel begonnen is komen de eieren van deze Nijlganzen al uit. Laten deze Nijlganzen nu nét op loopafstand van mijn huis aanwezig zijn. Zo zag ik dus op 13 maart al Nijlganzen met hun kroost, hier in een nabijgelegen park. Het voordeel dat ze dichtbij huis zitten is natuurlijk dat je er vaak genoeg heen kan en zo het juiste licht kan kiezen. Zo ben ik dus op 13 maart op een late vrijdagmiddag naar deze baby Nijlgansjes gegaan om ze op de gevoelige plaat vast te leggen. Eerst op enige gepaste afstand de ouders observeren en laten wennen aan jouw aanwezigheid. Zodra ze verder niet naar je omkijken, dan weet je dat je langzaam dichterbij mag komen. Natuurlijk zorg ik voor een laagstandpunt, vandaar dat ik al snel plat op m'n buik lig in het gras. Ik telde de vorige dag 8 jonge Nijlgansjes. Nu zie ik er maar 1! De overige 7 zitten natuurlijk veilig onder moeders vleugels. 1 Nijlgansje had duidelijk straf, want die mocht niet onder haar warme verendeken. Nijlgans (Egyptian Goose, Alopochen aegyptiaca)Als er enkele minuten later een hond in de buurt komt, vluchten ze allemaal naar een klein heuveltje. Alert houden de ouders de omgeving in de gaten. Als de hond éénmaal weer uit het zicht verdwijnt, gaan de baby gansjes hun eigen weg. Voor mij een uitgelezen kans om ze apart vast te leggen. De gele takken van een treurwilg zorgt voor een mooie gele achtergrond. Een eigenwijs kijkend kwijlgansje. Een Turkse/Marokaanse vrouw met een roze hoofddoek op de achtergrond zorgt voor nog iets meer kleur, terwijl baby gansje moeite heeft om iets door te slikken... net als hier. Hier lopen 2 gansjes de heuvel weer af. Op een andere plek hier in de buurt, waar ik vorig jaar ook een leuke serie heb kunnen maken van deze Kwijlganjes (zie blog), waren ze er dit jaar ook wéér vroeg van de partij. Op een bewolkte ochtend even poolshoogte genomen. Ik merk dat ze een verhard wandelpad op willen, dus ik ga meteen plat op het wandelpad liggen. Eerst veilig dichtbij moeder Nijlgans. Het doet mij meteen denken aan die leuke ontmoeting die ik vorig jaar had van baby eendjes op straat (zie blog "schoffies van de straat"). Nu weer terug naar de Kwijlgansjes in 't park op nog géén 5 minuten lopen vanaf m'n huis. Ik wilde de gansjes namelijk ook nog vastleggen in tegenlicht. Helaas werkte ze niet zo goed mee als de 1e keer, toen ze bij het heuveltje stonden. Toch heb ik nog wel enkele foto's kunnen maken, die door de keuring zijn gekomen. Tot slot wilde ik ze ook nog in de regen vastleggen. Een regenachtige dag uitgekozen en gewapend met m'n "plastic fantastic" lens (50mm f1.8) voor de laatste keer de Kwijlgansjes opgezocht. Omdat het licht beperkt was door het zwaar bewolkte weer, moest ik geen problemen ondervinden met deze lichtsterke lens. Helaas hielt het op met regenen toen ik er was, maar desalniettemin kwamen de gansjes toch nog erg dichtbij. Liggend op een parkeerplaats met ganzenshit op nog geen 10cm voor m'n neus maakte ik deze opname. Als allerlaatste deze foto van een trotse vader, met zijn hele gezin op de achtergrond. Zo zie je maar dat je op nog géén 5 minuten vanaf je huis kunt genieten van de natuur om je heen en er ook nog eens leuke opnames van kunt maken, zolang je je maar verdiept in je onderwerp onder de gewenste en juiste licht omstandigheden. Voor de liefhebbers die nog niet genoeg hebben van deze Kwijlganjes, kunnen hier nog méér foto's bekijken van deze baby gansjes. Ook moeten jullie even op deze link klikken! Een erg leuk blog van dezelfde Kwijlgansjes als hierboven, maar dan met een héél komische en informatieve tekst over ruilen. Geschreven door de altijd gezellige Roeselien Raimond, die ik trouwens eindelijk een keer ontmoet en gesproken heb, tijdens haar bezoek aan deze Nijlgansjes! Sorry nog voor de verstoring door m'n hond(je) ;-p Groeten, Remco Slechtvalk (Peregrine Falcon, Falco peregrinus)Ook dit jaar heb ik met enige regelmaat de Slechtvalken van hier in de buurt gevolgd. Zo heb ik een aantal paringen gezien van de Slechtvalken in februari van dit jaar. Gelukkig kozen ze één keer een mooi plekje uit voor de fotograaf om ze op redelijke hoogte vast te leggen, terwijl de Slechtvalken de liefde met elkaar bedreven. Ik heb ook gezien dat moeder Slechtvalk met een prooi tussen haar klauwen kwam aanvliegen richting de nestkast voor haar 4 geboren jongen. Helaas is er een aantal weken later 1 jong overleden, omdat die later geboren was als de andere 3 en dusdanig verzwakt en ondervoedt raakte dat die helaas overleed. Ook heb ik de jongen de eerste dag zien uitvliegen en 1 jong haar eerste zelf gevangen prooi zien beschermen en opeten. Laten we eerst maar beginnen bij het begin. Op 24 februari was ik getuige van een Slechtvalk paring. Daarvoor had ik ze het ook al zien doen, maar dat was echt helemaal bovenin de toren + in tegenlicht. Géén optimale foto's dus. Deze keer had ik méér geluk, want ze kozen nu voor de wijzerplaat, wat een stuk lager hangt. Ik moest nog wel wat croppen, maar ben toch tevreden met de foto('s). Rond 19 april komen de eerste 3 eieren uit en 4 a 5 dagen later het 4de ei. Deze foto is 9 dagen later gemaakt door Thea van Gogh die de Slechtvalken van Rijswijk al een aantal jaren intensief volgt. Zij was er dus ook bij tijdens het ringen van de jongen. Je kan op de foto duidelijk zien dat het jong op de voorgrond kleiner is als de rest en het helaas niet gered heeft. Natuurlijk moeten de jongen gevoerd worden door de ouders. Een enkele keer heb ik moeder Slechtvalk (Antonia) met een afgekloven prooi naar de broedbak zien vliegen. Op 31 mei ga ik in de avond weer even bij de slechtvalken kijken en zie al vrij snel dat een juveniel vrouwtje zojuist deze dag is uitgevlogen en al een tijdje op het balkon staat van het oude stadhuis. Relatief laag voor een Slechtvalk, maar bied voor mij de nodige kansen om haar van alle kanten te fotograferen. Eerst maar vanaf de voorkant. En tussen de groene blaadjes van de takken door. Het licht van de avond schijnt mooi op deze net uitgevlogen juveniel Slechtvalk. Even rekken- en strekken. Foto vanaf de zijkant genomen. Uiteindelijk vliegt ze na aantal uren toch wéér zelf naar de nestkast. Maar het mooiste moment met deze jonge Slechtvalken was toch wel op 5 juli (de avond voor m'n verjaardag). Ik kreeg namelijk in de avond een Whatsapp bericht van Thea: Boomvalk! Ik bel haar meteen op.....en ze vertelt mij héél enthousiast dat er een Juveniel Slechtvalk in een boom zit en zich héél mooi laat fotograferen. Ze heeft namelijk haar eerste prooi (stadsduif) gevangen, maar weer laten vallen op een parkeerplaats vlakbij het oude stadhuis. Thea heeft uit veiligheid voor de Slechtvalk de dode Stadsduif een aantal meters verplaatst naar het gras. Ik stap meteen in m'n auto en rijd naar de plek toe. Éénmaal aangekomen zie ik meteen de Juveniel Slechtvalk staan op de parkeerplaats. Ik maak snel een aantal foto's vanuit m'n auto. Niet veel later vliegt de Slechtvalk de boom in en is het inderdaad een Boomvalk geworden :-) Dan vliegt ze weg en ben ik haar even kwijt. Na 10 minuten vind ik haar weer terug en zie ik ook de dode Stadsduif in het gras liggen. Ik maak nog snel even 2 foto's van deze prachtige Juveniel Slechtvalk vanuit 2 verschillende posities. Nadat ik deze foto's gemaakt heb, stel ik mij strategisch op, op 'n dusdanige manier dat de Slechtvalk mij niet ziet, maar ik wel zicht heb op de dode duif die in het gras ligt. Ik heb namelijk in de gaten, dat de Slechtvalk zijn trotse gevangen prooi wil gaan beproeven. Ik wacht geduldig op het moment......na ongeveer 10 minuten....duikt de Jonge Slechtvalk met een noodgang op de dode duif af....WOW.....wat een snelheid. De Slechtvalk kijkt eerst om haar heen en begint dan aan haar gevangen prooi te eten!!!! Het mantelen van haar prooi want.......... Er ligt gevaar op de loer.....!!!! Want een grote familie Nijlgans (bestaande uit 2 volwassene en 5 juvenielen) komen linea recta op de Juveniel Slechtvalk af. Moeder instinct zegt namelijk dat de Slechtvalk een gevaar vormt voor haar jongen en vliegt recht op de Slechtvalk af, waardoor de Slechtvalk weer wegvliegt de boom in.
Ja ik baal hier natuurlijk enorm van, want ik had graag nog veel méér opnames willen maken van deze Slechtvalk tijdens het vreten van haar prooi. Helaas gooide deze Nijlgans roet in het eten. Ik heb geen zin om weer te wachten op het moment dat de Slechtvalk terugkeert naar haar prooi. Aangezien het Nederlands elftal ook een belangrijke wedstrijd moet voetballen. Ik bel Thea nog op om te vertellen wat ik gezien heb. Thea twijfelt na mijn belletje géén moment en keert terug naar deze plek als ik naar huis gaat. Zij heeft uiteindelijk ook een heerlijke serie kunnen maken van deze Juveniel Slechtvalk toen ze éénmaal wéér terugkwam om verder te eten. Ik had in ieder geval al een mooi kadootje gekregen vlak voor m'n verjaardag! Uiteraard zijn véél meer beelden hier te zien. Alvast bedankt voor je bezoek en eventuele reactie. Groeten, Remco Op 1 april ben ik hier in de buurt op pad gegaan om de Kievitsbloemen vast te leggen, nee dit is geen 1 april-grap. Ik heb niet zo heel veel met bloemen en planten, maar van de bloeiende Kievitsbloem wilde ik wel een paar foto's maken. Op de route naar de Kievitsbloemen, word ik eigenlijk al snel afgeleid door een 8-tal kleine jonge Nijlgansjes. Maar ik heb mezelf voorgenomen om toch eerst maar de Kievitsbloemen te fotograferen. Uiteindelijk met m'n 300mm lens heb ik een aantal foto's kunnen maken van deze bloemen. Ik ga hier natuurlijk niet foto's van Kievitsbloemen laten zien met zo'n blogtitel als "Paaskuikens". Ok ééntje dan :-) Kievitsbloem (Snake's head fritillary, Fritillaria meleagris)Na een kwartier bezig te zijn met deze Kievitsbloemen, heb ik het wel weer gezien, en ga direct wéér opzoek naar de jonge Nijlgansjes. Gelukkig weer snel terug kunnen vinden, dus kan ik hier mooi méér tijd insteken. Op veilige afstand liggend in het gras geduldig wacht ik af, totdat ze m'n vertrouwen winnen en moeder en vader Nijlgans geen gevaar in mij zien. Moeder Nijlgans gaat er rustig bij zitten. Nijlgans (Egyptian Goose, Alopochen aegyptiaca)Maar haar jongen willen zo snel mogelijk lekker warm onder moeders verenkleed.....let bij de 2de foto op dat kleintje die sneaky onder moeders vleugel de boel in de gaten houdt! Dan na enkele minuten ziet moeder Nijlgans onraad en staat meteen op, terwijl de kleintjes beduusd wéér in het daglicht worden blootgesteld. Ma gans vertrouwt het toch niet zo en roept haar kuikens bij elkaar! En rennen (bijna) allemaal achter elkaar aan richting het water. Totdat het gevaar weer geweken is en ze vrolijk rond huppelen met uiteraard moeder Nijlgans in de buurt. Ik krijg van een mevrouw te horen, die hier dagelijks kom, dat deze Nijlgansjes nog maar 4 dagen oud zijn. Ik kan het dan ook niet laten om de volgende dag terug te gaan, ondanks dat ik al de nodige foto's van deze schattige jonge Nijlgansjes heb gemaakt. Op 2 april zitten deze Nijlgansjes namelijk op een nog gunstigere plek qua licht en leefomgeving. Ik ga dan ook weer plat op m'n buik liggen. Dit keer is het gras nog nat van de dauw, wat voor de foto's een fijne sfeer oplevert. Wat zijn ze schattig en onschuldig, helemaal als ze op nog geen 2 meter voor je lens rondhuppelen. Nou vooruit nog een aantal Paaskuikens!! Omdat het toch wel aandoenlijk is, ben ik een aantal keren wezen kijken bij deze jonge Nijlgansjes. Ik denk totaal een keer of 5. Steeds kom je weer met teveel foto's thuis, maar om niet steeds met dezelfde foto's thuis te komen, wilde ik ze ook graag rustend/slapend bij elkaar op de foto hebben. 13 dagen later is dat dus gelukt :-) Toch nog even stiekem kijken! En de laatste foto van het hoopje jonge Nijlgansjes van 14 dagen oud. Heb je nou nóg steeds niet genoeg van deze lieve, schattige, kleine, Paaskuikens, dan kan je hier verder gaan met het bekijken van deze donzige, kleine, onschuldige gansjes, want zodra ze groter zijn, loop ik er natuurlijk gewoon straal voorbij zonder mijn camera te gebruiken ;-) Tot slot met deze Paaskonijn foto wil ik iedereen hele fijne PAASDAGEN TOEWENSEN!!!! Groeten,
Remco Nu m'n favoriete seizoen "de Lente" zich buiten uitvoerig laat zien en horen een aantal weken, loop ik steeds verder achter met blogs. Natuurlijk hebben we de afgelopen dagen prachtig mooi zonnig weer gehad, waardoor ik dan liever buiten in de natuur ben, dan achter m'n computer zit om aan nieuwe blogs te werken. Nu het buiten wat minder weer wordt, kan ik mij mooi wéér storten op een nieuw blog. Foto's die ik eind februari, begin maart heb gemaakt van onder andere een nieuwe vogelsoort. Zo ben ik op 28 februari naar een plek gegaan om een wintergast vast te leggen, namelijk de Grote Zaagbek. Er moesten namelijk op die plek rond de 6 Grote Zaagbekken rondzwemmen in een plas. Inderdaad waren de vrouw Zaagbekken zo gevonden, alleen bleven ze wel op behoorlijke afstand. De enige man Grote Zaagbek heb ik die ochtend niet gezien. Gelukkig kwamen zo af en toe een paar vrouw Zaagbekken wel iets dichterbij, zodat ik toch m'n allereerste zaagbek eend op de foto kon vastleggen. Grote Zaagbek (Common Merganser, Mergus Merganser)Door het vele duiken wat ze deden opzoek naar vis, moest ook even het verenkleed uitgeschud worden. De zon begon langzaam ook op de plas te schijnen, waardoor ik beter licht kreeg. Nadat ze steeds verder van mij af zwommen, besloot ik weg te gaan, en ga ik niet geheel ontevreden naar huis met m'n allereerste Grote Zaagbek foto's. Er zwommen niet alleen maar Grote Zaagbekken, maar ook een behoorlijk aantal Smienten en de prachtige Wintertaling eend heb ik daar regelmatig gezien. Het nodigt mij al snel wéér uit om nog eens terug te gaan naar deze plek, alleen dan wel vanaf de waterkant, zodat ik plat op mijn buik langs de kant kan gaan liggen met een camo-net over mij heen. 6 maart moest het gaan gebeuren. Ik had al de perfecte foto's in m[n hoofd zitten, hoe ik ze graag wilde gaan maken, maar in de realiteit is het toch altijd weer anders. Toch word ik aangenaam verrast als er plots een prachtige Wintertaling man pal voor mijn neus in het water landt. Zo schuw dat ze zijn, vertrouwde hij het toch niet zo, maar bleef toch even een aantal seconden in het water dobberen, zodat ik zijn prachtige verenkleed goed kon bewonderen. Wintertaling (Eurasian Teal, Anas crecca)Terwijl deze Wintertaling na enkele seconden alweer opvliegt, blijft het een tijdje stil rondom m'n plekkie. Op een gegeven moment zie ik links van mij een Nijlgans aan komen zwemmen. Waarschijnlijk is hij/zij behoorlijk nieuwsgierig, want de Nijlgans zwemt precies m'n kant op. Nijlgans (Egyptian Goose, Alopochen aegyptiaca)Maar zwemt uiteindelijk toch weer op gepaste afstand verder. Dan 3 kwartier later, zwemmen eindelijk de Grote Zaagbekken m'n richting op. Continu duiken ze onderwater, en komen dan weer nét iets te ver weer bovenwater. 1 vrouw Zaagbek ziet mij waarschijnlijk niet liggen langs de kant, en komt wél dichterbij! Aan de manier van duiken, zie ik dat ze m'n kant opduikt. Nu is alleen de vraag waar komt ze precies wéér bovenwater!!??? Uh....pal voor m'n neus, ik denk op 2 meter afstand komt ze bovenwater!!!! We schrikken allebei van het moment, waardoor zij rennend over het water van mij af vliegt, terwijl ik nog wel m'n ontspanknop indruk. Als ze dan voor haar doen op veilige afstand wéér in het water zit, besluit ze toch weg te vliegen, terwijl ik nog steeds de sluiter laat door ratelen. Wow, wat een moment. Ik hoop zo dat de foto's gelukt zijn dat ze pal voor m'n neus bovenwater komt. Helaas al die foto's zijn onscherp geworden. Wat hadden dat prachtige platen opgeleverd, maar ja daar heb niks aan!! Gelukkig waren een aantal foto's nog wel redelijk scherp, waardoor ik toch nog een paar foto's aan jullie kan laten zien van dit geweldige moment. Mannetje Zaagbek, die nu wel tevoorschijn komt ziet het allemaal van ruime afstand, terwijl hij zijn verenkleed uitschudt. En zo heb ik toch ook nog het mannetje Zaagbek op de foto kunnen krijgen. Als alle Zaagbekken er voor kiezen om naar het andere plasje te zwemmen, besluit ik om naar huis te gaan. En ben ik blij dat ik nu eindelijk een fatsoenlijke foto van de prachtige Wintertaling eend en nog betere foto's van de Zaagbekken heb kunnen maken. Méér foto's van deze Zaagbekken en Wintertaling zijn hier te zien in een handige foto slideshow. Groeten, Remco Op de laatste koninginnedag ben ik 's morgens vroeg vóór zonsopkomst naar een plekje gegaan hier in de buurt om wat steltlopers en watervogels te fotograferen. Sinds ik begin dit jaar de IJsvogels hier in de buurt aan het volgen ben, heb ik ongeveer 2 maanden geleden een camouflagenet gekocht. Om zo te proberen de IJsvogels op de gevoelige plaat vast te leggen. Wat trouwens nog niet gelukt is. Maar zo'n camouflagenet is natuurlijk ook nuttig om andere vogels ongestoord vanaf de waterkant op de gevoelige plaat vast te leggen. Je valt namelijk niet snel op als je onder zo'n camo-net ligt. Zo kan je dus mooi ongestoord fraaie (gedrags)beelden maken van redelijk korte afstand. Ik dacht alleen te zijn deze vroege ochtend, maar als ik op de plek aankom zie ik al een andere fotograaf plat op zijn buik liggen langs de waterkant. Later blijkt het Jarno van Bussel te zijn. :-) Een fotograaf waarvan ik ook al een tijdje zijn blog volg. Na ongeveer 20 minuten komen de eerste paar vogels vlak voor ons staan, het zijn de Canadese Ganzen met daarbij 1 Grauwe Gans. Het zijn totaal 3 Canadese Ganzen die hier mooi bij elkaar staan in het ondiepe water. Canadese Gans (Canada Goose, Branta canadensis)Langzaam aan begint de zon op te komen en deze Canadees begint rustig te drinken. Als deze ganzen dan uit mijn beeld verdwijnen, komt de volgende ganzenfamilie alweer voorbij. Ditmaal de Nijlgans. Ook die maken gebruik van het ondiepe water en 1 Nijlgans begint ook precies voor mij te drinken. Nijlgans (Egyptian Goose, Alopochen aegyptiaca)En ook deze ganzensoort verdwijnt na enkele minuten weer uit het beeld. Wel leuk allemaal om te zien het gedrag van deze ganzen, maar ik kom op deze plek eigenlijk voor de Steltlopers en dan met name de Kluut. Ik zie ze wel foerageren in het ondiepe water, maar eigenlijk nog iets te ver voor mijn lens. Totdat er eentje binnen het bereik van mijn lens foeragerend aan komt lopen. Kluut (Avocet, Recurvirostra avosetta)Maar omdat de Kluut zo druk bezig is met foerageren loopt die al gauw weer weg. Dan is het ruim een half uur stil met vogels, totdat er een groepje van 3 Kemphanen op een slik landen. Ik schuif mijn camera voorzichtig naar rechts om ze zo mooi in beeld te krijgen. Ze hebben mij duidelijk niet in de gaten en beginnen rustig hun verenpak te poetsen. Kemphaan (Ruff, Philomachus pugnax)De beleving onder zo'n camo-net is vele malen groter, omdat de vogels je niet zien of geen bedreiging voelen, waardoor je ze van een laag standpunt mooi kan observeren. En dan uit het niets scharrelt er ook ineens een Zwarte Ruiter voor mijn lens. Deze keer in zomerkleed. Ik heb vorig jaar al eerder een Zwarte Ruiter voor mijn lens gehad, maar die had nog een winterkleed. Zwarte Ruiter (Spotted Redshank, Tringa erythropus)En dan eindelijk na 2,5 uur komen er 2 Kluten mijn kant op gelopen. Ze komen steeds dichterbij, waarbij er 1 Kluut zelf zijn verenkleed gaat poetsen. Totdat er een 3de Kluut aan komt lopen. Daar is het mannetje van deze 2 Kluten het duidelijk niet mee eens, omdat het zijn territorium is. Daarom vliegen ze allemaal meteen op en wordt de indringer verjaagd. Na het maken van deze beelden ben ik natuurlijk wel blij (meer beelden van deze ochtend zijn trouwens hier te zien), maar echt tevreden ben ik nog niet. Ik wil namelijk de Kluut dusdanig vastleggen, waarbij ook de spiegeling in het water duidelijker zichtbaar is. Omdat er deze ochtend eigenlijk nog teveel wind staat, heb ik geen foto's van deze Kluten kunnen maken met rimpelloos water. Daarom ben ik een week later weer teruggegaan met bijna windstil (windkracht 2). Of het me dan wel gelukt is zie je in deel II van "Vogels onder het net!".
Ik kan jullie alvast verklappen.....ik kreeg nog véél méér moois voor mijn lens die andere ochtend ;-) Groeten, Remco |
WELKOM OP MIJN WEBLOG!
Dit weblog gaat over de uitstapjes die ik maak in de natuur in Nederland. Daarbij probeer ik de mooiste natuurmomenten vast te leggen met mijn camera en te delen met anderen. Veel lees- en kijkplezier. MvG, Remco van Daalen Archieven
December 2023
Categorieën
Alles
|