 Op 23 juli ben ik 's morgens vroeg naar Almere gereden, omdat er vlakbij bezoekerscentrum "De Trekvogel" al een aantal dagen de Zwarte Ooievaar is gezien. Een Ooievaar die je hier in Nederland niet dagelijks tegenkom zoals de gewone Ooievaar. Voor mij dus een mooie vogelsoort die ik graag voor mijn lens wil hebben. Helaas als ik bij de plek aankom zie ik geen Zwarte Ooievaar of een vogel die er sterk op lijkt. Maar ik ga natuurlijk niet helemaal naar Almere rijden voor alleen de Zwarte Ooievaar. Gelukkig zit er op loopafstand vanaf de plek waar de Zwarte Ooievaar moet zitten een nabij gelegen vogelkijkhut. Misschien op dit moment wel de bekendste vogelkijkhut van Nederland door o.a. de jonge IJsvogels die je vanaf deze hut goed op de foto kan vastleggen, mits de IJsvogels meewerken. Ik heb het natuurlijk over de Lepelaarhut in de Lepelaarplassen. Helaas geen Zwarte Ooievaar kunnen vastleggen, dan maar hopen op mooie natuurmomenten vanuit deze vogelkijkhut. Als ik tegen 6 uur aankom lopen zie ik al 2 fotografen in de hut zitten. Er is dus nog plek zat in de grote hut. Ik kies een plekkie uit waarbij ik een mooi overzicht heb op de verderop gelegen eilandjes. Ja en dan is het een kwestie van wachten wanneer de eerste vogel voor de hut verschijnt. De zon schijnt voorlopig nog niet voor de hut op de bekende takken die in het water rechtop staan. Na ruim anderhalf uur komt de eerste jonge IJsvogel op 1 van de takjes zitten. Het is een vrouwtje (oranje vlek onder de snavel) zie eerste foto. 2 minuten later gaat ze op een ongunstige plek zitten (links van de hut) en ik zie dat ze haar eerste visje vangt voor deze ochtend. Helaas heb ik dat moment niet kunnen vastleggen, wel deze enige overgebleven foto. ♀ IJsvogel (Kingfisher, Alcedo atthis) 
Nadat ze haar gevangen visje opgegeten heeft, gaat ze op het mooiste stokje zitten voor de hut. precies op de plek waar ik zit. 
Het lijkt er op alsof ze op elk takje wilt gaan zitten om zo haar kans te vergroten om visjes te vangen. Zo kiest ze dus een paar minuten later dit takje uit. 
Maar na haar bezoek op dit takje verdwijnt ze uit het zicht. Dan is het een klein uurtje redelijk stil rondom de hut. Mijn aandacht gaat uit naar deze Aalscholver die vlak voor de hut opduikt. Aalscholver (Cormorant, Phalacrocorax carbo) 
Kort hierna vliegt er een vogel laag over het water voor de hut. het is geen IJsvogel, maar een Steltloper. We hopen dat deze Steltloper ook even op 1 van de takken gaat zitten voor de hut. Waarschijnlijk heeft hij ons gehoord, want hij gaat mooi op het paaltje zitten. Het wordt ook meteen duidelijk om wat voor steltloper het gaat. Oeverloper (Common Sandpiper, Actitis hypoleucos) 
De Steltloper geeft ons mooi de gelegenheid om een paar shots te maken. Daarna is het weer een half uur rustig voor de hut, totdat plots de Grote Zilverreiger die al die tijd op het eilandje staat wegvliegt. Hij vliegt mooi richting de hut. Zo kan ik mooi wat vluchtopnames maken van deze reigersoort. Grote Zilverreiger (Great White Heron, Egretta alba) 
Dan begint de zon langzaam voor de hut te schijnen en worden alle takken mooi in het zonnetje gezet. Het duurt ook niet lang voordat de Juveniel ♀ IJsvogel weer verschijnt. 
Tot slot worden we een uur later getrakteerd op 2 jonge Kwikstaarten, waarvan er eerst 1 verschijnt op één van de takken en als verrassing een juffer uit de lucht vangt! Juveniel Witte Kwikstaart (White Wagtail, Motacilla alba) 
Nadat deze jonge kwik de Juffer met moeite naar binnen heeft gewerkt, probeert hij/zij opnieuw een vliegende insect te pakken. Dan volgt de 2de jonge Kwikstaart die op het mooie takje gaat zitten. De andere jonge Kwikstaart komt er nieuwsgierig bij zitten en beginnen wat te poetsen samen. 
En zo nu en dan zijn ze het ook niet eens met elkaar. 
Ook komt pa of ma poolshoogte nemen als de kids alweer weg zijn. 
En zo hou ik het na 5 uur in de hut te hebben gezeten voor gezien. Het licht werd harder en de wind begon ook iets toe te nemen, waardoor het rimpelloze water ook niet meer ontstond.
Helaas geen Zwarte Ooievaar gezien en kunnen vastleggen, maar gelukkig heb ik mij geen minuut verveelt in de Lepelaarhut waar altijd wel wat te zien en vast te leggen is. Uiteraard meer beelden van deze ochtend van o.a. de jonge Kwikstaart die een Juffer met moeite opeet zijn hier te zien. Groeten, Remco
11 Reacties
 Op 4 juli ben ik even van het vogelvirus afgestapt, omdat het in de maand juli toch redelijk rustiger is qua vogels. Voor mij mooi de gelegenheid om me volledig te focussen op mijn favoriete zoogdieren, oftewel Reeën. Zo ga ik op 4 juli 's morgens vroeg naar een plek om deze hertachtigen op de gevoelige plaat proberen vast te leggen. Ik heb namelijk vernomen dat het Wilde Radijs veld in volle bloei staat. Aangezien ik vorig jaar net te laat was (uitgebloeid), ga ik nu voor de herkansing. Rond kwart voor 6 bevind ik me al in het gebied. Onderweg naar het veld toe zie ik al de eerste Ree staan. Een relatief jonge bok die rustig de blaadjes eet van een tak (zie bovenstaande foto). Omdat het licht nog niet optimaal is (ISO-1250 + -1.0-stap), houd ik het bij deze foto. Langzaam aan kom ik bij het veld aan. Ik zie met mijn beide ogen dat het behoorlijk hoog staat. Zo hoog dat ik nauwelijks een Ree erin zie staan. Als ik dan vanaf hek kijk over het veld, hoor ik een hard geblaf van 1 van de Reeën, links van het veld (in de dekking). Wat bizar.....ik zie van alle kanten Reeën uit het veld komen. Ze staan me op grote afstand aan te kijken. Zo'n waarschuwingsblaf heb ik nooit eerder gehoord. Waarschijnlijk bevind zich een Reekalf tussen het Wilde Radijs en wordt die op deze manier gealarmeerd. Als de gevluchten Reeën uit mijn zicht verdwijnen, loop ik langzaam om het veld heen en ga onder een boom staan. Het is nog heel vroeg en ik weet dat ze op deze plek regelmatig komen om te eten, dus ik wacht gewoon geduldig en beschut af. Het duurt dan ook niet lang totdat de eerste Reegeit alweer tevoorschijn komt. Ik zie haar aan de andere kant van het veld achter het hek staan. Voordat ik het weet, staat ze al in het Wilde Radijs veld. Ree (Roe Deer, Capreolus capreolus)  Ik loop bewust niet naar haar toe om dichterbij te komen. Ik wil haar het liefst volkomen op haar gemak met rust laten, zodat ze rustig kan gaan eten van de bloemen. Ik laat haar ook met rust, omdat ik rechts van mij een andere Reegeit in de heide zie lopen die ook duidelijk terug wilt naar het veld. Ik ga op mijn hurken achter de boom zitten en wacht totdat ze vanaf de heide naar het Wilde Radijs komt lopen. Ja hoor daar komt ze!!!!!! :-)  Even nieuwsgierig kijken naar het geklik van mijn camera.  Haar in deze foto lekker veel ruimte gegeven.  En hier iets gecropt. Het moment dat ze het veld ingaat heb ik eigenlijk niet gezien. Waarom weet ik zelf eigenlijk ook niet. :-) Misschien stond die boom in de weg? Nu dat ik weet dat er sowieso 2 Reeën in het veld moeten zitten, is het nog een hele klus om die te vinden. Het Wilde Radijs staat namelijk zo hoog, dat ze compleet onvindbaar zijn geworden. Na 10 minuten zie ik ineens 1 koppie boven de bloemetjes uitsteken. Zodra ze weer met haar kop naar beneden gaat, neem ik een paar stappen naar voren, om zo bij het hek uit te komen. Ze is totaal op haar gemak en trekt niets aan van mij. Ik kan lekker me gang gaan en maak dan ook de eerste paar foto's van haar tussen de witte bloemetjes.  De andere Reegeit heb ik ook inmiddels ontdekt, maar die zit een stuk verder.  Iets later valt mijn oog op nog een Ree. Als ik dichterbij kom, zie ik dat het een oude Reebok is. Helaas blijft hij te ver weg tussen de bloemetjes en kan ik er geen fatsoenlijke foto van maken. Als ik de Reeën na een half uur niet meer zie in het veld, loop ik langzaam naar het begin van het veld, omdat je daar een duidelijker overzicht heb, mocht ik ze nog zien. Ik blijf daar ongeveer nog een half uur staan en zie dan de 2 Reegeiten wéér in het veld staan. Ik zie aan hun gedrag dat ze het veld willen verlaten. De eerste Reegeit verlaat het veld aan mijn kant om zo de dekking in te gaan. Voor mij mooi de gelegenheid om haar nog beter te fotograferen.  Als deze Reegeit éénmaal de dekking heeft opgezocht, zie ik dat de andere Reegeit het veld wilt verlaten aan de andere kant. Stevig loop ik door om weer bij die boom te gaan staan om zo half beschut haar te kunnen vastleggen. Net op tijd..........ik zit klaar om de sprong van de Reegeit vast te leggen over het hek!!!! Wat doet ze....??? Ze gaat gewoon sneaky onder het prikkeldraad door.....hahahaha. Ja kan ook, maar had toch liever die sprong willen vastleggen.  En zo maakt ze uiteindelijk toch nog een klein sprongetje als ze de dekking in gaat.  Als ze alle 2 de dekking in zijn gelopen, besluit ik ook om richting de uitgang te lopen. Onderweg kom ik weer de jonge Reebok tegen die bepaald niet echt mensenschuw is. Hij laat me nog even deze redelijke close up maken van zijn redelijk jonge koppie.  En zo heb ik mij ruim 3,5 uur kunnen focussen en vermaken met deze prachtige zoogdieren. Van de ruim 250 foto's die ik gemaakt heb, zijn dit niet de enige overgebleven foto's. Meer van deze ochtend kan je hier bekijken.
Alvast weer bedankt voor je bezoek en jullie eventuele reactie op mijn vorige blog: Jonge Kwik Fit. Groeten Remco ps. misschien leuk om te vermelden is dat ik voor de maand september gekozen ben als "Fotograaf van de Maand" bij Birdpix ;-) |
WELKOM OP MIJN WEBLOG!
Dit weblog gaat over de uitstapjes die ik maak in de natuur in Nederland. Daarbij probeer ik de mooiste natuurmomenten vast te leggen met mijn camera en te delen met anderen. Veel lees- en kijkplezier. MvG, Remco van Daalen Archief
Juli 2020
Categories
Alles
|
RSS-feed
|
ApparatuurBodies: Nikon D7200 Nikon D7100 Objectieven: 300mm f/4 ED-IF AF-S 50mm f/1.8 18-140mm f/3.5-5.6G ED VR 10-20mm F4-5.6 EX DC HSM Tele-converter AF 1.4x Pro 300 |
Volg mij
|
© Copyright 2012 - 2020 | Remco van Daalen Natuurfotografie | All Rights Reserved | Website best viewed in HD 1920x1080 or more