Al enige jaren kan/kon ik genieten van diversen Bosuilen in hun slaap/rust boomholte. En dit allemaal dichtbij huis, nog géén 10km hier vandaan. Het begon allemaal begin 2011. Ik kreeg een tip van iemand hier uit de buurt dat er al enige tijd een Bosuil zat op het landgoed Te Werve. Verscholen in een holte van een oude boom. Sindsdien ging ik regelmatig naar die plek toe om te kijken of de Bosuil aanwezig was. Op 4 maart 2011 was het raak. Ik zag m'n allereerste Bosuil met beide ogen in de vrije natuur. Wat gaf dat een kick! Ik maakte toen ook meteen een foto ervan. Méér als bewijs en om te laten zien aan m'n familie. Vol trots liet ik toen deze foto zien. Gemaakt met mijn toen nog oude camerabody, de nikon D90, maar wel al met de vaste 300mm lens, die ik overigens nog steeds met véél plezier gebruik. 2011 was trouwens ook het jaar dat ik mezelf serieuzer met vogelfotografie ben gaan bezighouden. Nu ik de exacte plek wist waar deze Bosuil zich schuil hield, keek ik natuurlijk regelmatig ff of die thuis was als ik een bezoek bracht aan dit landgoed. Zo kon ik in 2012 prachtige opnames maken van deze Bosuil. Ik zeg nu wel déze Bosuil, maar het kon net zo goed een andere zijn, het verschil zie ik namelijk niet echt, dus ik ga er maar vanuit dat het steeds dezelfde is. Voor zover ik weet hebben ze namelijk op deze plek nooit gebroed, sinds ik deze plek bezocht. In 2012 dus prachtige opnames kunnen maken van de Bosuil op deze plek. Het was nog net zomer (19-09-2012). Ik ga niet weer héél het verhaal vertellen hoe ik die middag beleefd heb. Dat is wéér het voordeel als je al een aantal jaren blogberichten plaatst (sinds 2011). Altijd handig en erg leuk om terug te lezen- en zien. Ik pik 2 foto's uit van dat geweldig moment van de Bosuil met werkelijk prachtig licht, precies op de Bosuil. Het hele verhaal + beelden kan je hier teruglezen en bekijken in het blog van 2012. Toen was ik nog erg actief onder blogger op blogspot.nl. In de winter van 2013 ontdekte ik dat de Bosuil een andere plek gevonden had. Weliswaar in dezelfde boom, maar nu aan de achterkant in een kleinere holte. Dan in hartje zomer van 2013 kom ik de Bosuil wéér tegen. De plek was op dat moment zo dichtbegroeid door de bladeren van de omliggende bomen en struiken, dat een foto maken bijna onmogelijk was. Met ISO-1600 weet ik 'm toch slapend vast te leggen. 3 weken later zat ie er gewoon wéér. Nu met iets meer licht. Net als bijna een jaar later op 3 juli 2014. Van enige afstand zag ik dat het zonlicht precies op de Bosuil scheen. Tussen de begroeiing door deze opname kunnen maken. Na deze opname in 2014 heb ik deze Bosuil praktisch niet méér gezien. Eerlijk gezegd ook niet meer regelmatig wezen kijken, maar die keren dat ik in Te Werve liep was de Bosuil niet thuis. Totdat ik vorig jaar wéér in Te Werve liep. Ik loop dan automatisch even langs deze boom via het wandelpad. En jawel!!! Uit het niets en na lange tijd afwezigheid zat ie er op 30 oktober 2017 ineens wéér!!! Maar de zon scheen totaal niet op de boomholte, zoals je hier kan zien. De zon scheen wel, maar niet op de goede boomstam :-) Daarom ben ik eind van de middag teruggegaan. In de hoop dat het late licht nu dan wel op de juiste plek zou schijnen. Ik zit rustig op het bankje, af te wachten totdat de Bosuil zich laat zien. Ik zie de Bosuil langzaam omhoog kruipen. Dat was al een prachtig gezicht. Na 7 minuten zit de Bosuil volkomen op z'n gemak, en precies op dat moment schijnt het late zonlicht precies op de boomholte. Camera even op spotmeting gezet en iets onderbelicht. Dan krijg je dit op je display te zien als je de foto's maakt. Ja dan ben je wel wéér blij! Natuurlijk ben ik hier uitermate tevreden mee met zulke foto's. Zo zie je maar dat je de mooiste foto's toch echt dichtbij huis maakt. Je kan zo makkelijk en beter omgaan met de lichtomstandigheden als je onderwerp vlakbij je huis is. Natuurlijk moet je ook wel een beetje mazzel hebben, want als ik eind van deze middag terugkwam en de Bosuil zat er niet méér en kwam ook niet méér, dan baal je toch wel weer even. Dan in de winter van 2017 half december. 2 dagen volop sneeuw gehad, waarvan 1 op zondag viel. IK had géén zin om heel de dag thuis te zitten, terwijl het buiten helemaal wit was. Wat doe je dan? Juist....kijken en hopen dat deze Bosuil thuis is en zich laat zien. Zondag 10 december 2017, rond 15:00 uur ga ik Te werve in. Het is net gestopt met sneeuwen, maar er licht nog wel genoeg sneeuw overal. Ik hoop zo dat de Bosuil op dit moment in zijn hol zit. Als ik aankom op de plek word ik als een kind zo blij. Met de camera op m'n monopod maak ik snel wat opnames. Maar de Bosuil trekt zich niets van m'n aanwezigheid aan. Zou die mij in de loop der jaren herkennen? Ik weet inmiddels wel hoever je kan staan bij deze Bosuil, want schuw en alert is hij wel. IK heb aantal keren gehad in die jaren dat ie snel naar beneden dook. Maar nu tijdens deze prachtige sneeuw-setting blijft ie mooi zitten en is die van mij! Wat is het toch heerlijk dat je gewoon met de beelden thuiskom die je van te voren in je hoofd had zitten! Totdat ik op 21 januari van dit jaar een whatsappie krijg van Thea met daarin een foto!!!!!!!! Oooooooooooooooo......neeeeeeeeeeeeeeeeee.....!!!!!! Tijdens de heftige storm begin van het jaar (met de melding code ROOD) heeft de Bosuilenboom het niet overleeft!!! ;-( ;-( Hopelijk zat de Bosuil niet in zijn/haar slaap/rust holte tijdens dit tragische moment. Ik ga er maar wel vanuit dat de Bosuil er zonder kleerscheuren vanaf is gekomen en inmiddels elders een veilig en rustig plekje heeft gevonden. Wat heb ik dan aan de ene kant geluk gehad dat ik nog wel een aantal fraaie opnames heb kunnen maken van deze prachtige Bosuil in een fraaie setting vorig jaar. Maar aan de andere kant, kan ik nu helaas niet méér van zijn aanwezigheid genieten hier in de buurt. Gelukkig wist ik nog wel 2 andere plekken hier dichtbij in de buurt waar Bosuilen zich schuilhielden...............................maar...........................................Ja, geloof het of niet, maar ook die zijn verdwenen. Dit blog wordt op deze manier wel erg lang, maar ik wil jullie die foto's ook graag laten zien. Als je nu genoeg bosuilenfoto's gezien hebt, mag je nu gerust iets anders gaan doen. Voor de Uilenliefhebbers, ik heb nog wel een paar leuke opnames die ik elders nog niet heb laten zien. In 2015 kwam ik via waarneming.nl erachter dat er wederom bij mij in de buurt een Bosuil moest zitten. Gewoon langs een fietspad waar een rij bomen stonden. Tussen deze rij bomen stonden 2 dode bomen. In 1 van deze 2 bomen zat dus ook een Bosuil te rusten. Mensen die daar vaak lopen om de hond bv. uit te laten wisten ook van de plek af. Op 20 april 2015 maak ik m'n eerste foto's van deze prachtige Bosuil. Maar als ik in de herfst van 2017 naar deze plek ga, moet ik ff zoeken waar het ook alweer was. Verrek.......héél die boom is weg!!!! Dit was sinds vorig jaar eigenlijk de eerste plek, waar ik géén Bosuilenfoto's méér kon maken. Ik heb nog wel méér foto's gemaakt van deze Bosuil, maar die laat ik jullie wel in het "recente foto's" mapje zien. Nou dat zijn dus al 2 plekken waar we niet méér kunnen genieten van de Bosuil, maar nog belangrijker, waar de Bosuilen niet meer kunnen rusten/slapen. We gaan nu dan maar verder met een volgende plek waar jaren een Bosuil zich schuil heeft weten te houden. Echt een plek waar je het niet zo snel zou verwachten en er ook zo makkelijk voorbij loopt, zonder het op te vallen. Ik kreeg in de herfst van m'n fotomaatje de tip dat er een Bosuil zat in een oude kastanjeboom bij een museum in Rijswijk. Ook deze plek was wéér binnen een straal van nog geen 10 km vanaf m'n huis. Begin oktober 2013 daar heerlijk kunnen genieten van een Bosuil in een prachtige holte van een oude Kastanjeboom van ongeveer 200 jaar oud. Ik heb daar inmiddels ook al een blog over gemaakt in 2013. Namelijk "Een (Bos)uiltje knappen". Waarin o.a. deze opnames te zien zijn. Dit is wel zo'n plek waar ik vaak genoeg ben terug geweest, omdat de hele setting erg fraai is en je praktisch héél het jaar kon genieten van deze Bosuil. hier een opname van 2 weken later. Hier een geeuwende Bosuil. En een zonnende Bosuil Wat is het toch een prachtig oude kastanjeboom. Elk seizoen heeft zijn charme van deze boom. Zoals hier boven in herfst-setting waarbij de kastanjes naar beneden vallen en in de lente mooie groene bladeren groeien rondom de stam. Voor mij een mooie kans om ook in deze lente-setting opnames te maken van deze Bosuil. Wederom wéér erg genoten van deze Bosuil in herfst/lente setting al die jaren. Ja jullie voelen de bui al hangen. Totdat ik ruim 2 weken geleden een bericht zag staan in een Rijswijkse weekkrant. "Kastanjeboom voor Museum gekapt"!!!!!! I.v.m. schimmel die aangetast is door de honingzwam op de stam.....zie hier. En zo had je de luxe van 3 plekken waar Bosuilen zich schuilhielden binnen een straal van nog géén 10 km, en zo zijn al deze 3 plekken ineens weg. En zo blijft er nog maar 1 plek over, zover ik weet. Maar die ligt niet binnen een straal van 10 km en is ook niet zo fotogeniek als deze 3 plekken. Hopelijk hebben deze Bosuilen een ander veilig plekje gevonden, en wie weet ontdek ik die dan zelf ook wel. Gelukkig kan ik altijd nog terugdenken aan die mooie tijd die ik heb beleefd met deze 3 Bosuilenplekken bij het zien van de gemaakte foto's. Wil je NOG MÉÉÉR beelden zien van deze bosuilen, klik dan HIER. Ik sluit dit lange blog af met deze foto. Groeten, Remco
10 Opmerkingen
18/2/2018 18:24:52
Wat een treurnis met al die omgevallen uilenhuizen... Maar, je/we heb(t)(ben) er wel jaren lol van gehad, dat dan weer wel. Op zoek naar nieuwe dus maar ;-) ...
Antwoorden
Kees Jan Schilstra
19/2/2018 17:48:38
Gaaf hoor, mooi verslag. Zelf hadden we vorig jaar een bosuil aan het huis en dat na 16 niets in kast. De dag van uitvliegen zag ik het jong pas. Ik maakte me zorgen om het Jong dat leek aangevallen te worden door kraaien. M'n mond viel bijna open van verbazing toen ik nog beter rondkeek en de moeder op nog geen 4 meter afstand van het Jong me aankeek zo van, wat maak je je druk ik let wel op hoor :-)
Antwoorden
19/2/2018 19:23:03
Dit blog kan me niet lang genoeg zijn Remco!
Antwoorden
Hoi Remco,
Antwoorden
Gerard van Daalen
21/2/2018 08:50:11
Mooi verhaal met mooie foto's maar met een trieste afloop. Ik weet zeker dat je wel weer een andere mooie plek vind en dat je ons dan weer mee laat genieten van je trotse hobby!!!
Antwoorden
Ik ken het gevoel.
Antwoorden
Laat een antwoord achter. |
WELKOM OP MIJN WEBLOG!
Dit weblog gaat over de uitstapjes die ik maak in de natuur in Nederland. Daarbij probeer ik de mooiste natuurmomenten vast te leggen met mijn camera en te delen met anderen. Veel lees- en kijkplezier. MvG, Remco van Daalen Archieven
December 2023
Categorieën
Alles
|